‘Een schilderij hangt, mijn kunst leeft’

Student Daniël maakt gezichtsmaskers

Vanaf kinds af aan keek student Daniël van den Bos naar fantasyfilms als The Lord of the Rings. Niet per se vanwege het spannende verhaal, nee, vooral vanwege de waanzinnig mooie elfen, dwergen en orks.

Want ben jij een fantasy-liefhebber en verkleed je je het liefst als trol of een ander monster? Dan moet je bij Daniël (24) zijn. De vierdejaars student global project and change management maakt gezichtsmaskers, oftewel protheses, voor bijvoorbeeld deelnemers aan LARP-events.

Voor een kratje bier
Wat is nu precies het verschil tussen een prothese en een masker? Daniël: “Een masker is iets wat je voor je gezicht houdt of over je hele hoofd heen trekt. Het is ook iets wat gemakkelijk loskomt. Maar bij het maken van een prothese streef ik ernaar om iets zo naadloos mogelijk deel uit te laten maken van het lichaam.” Inclusief grime, verf en make-up. Protheses kunnen van allerlei materialen zijn gemaakt, zoals latex, siliconen of gelatine.

Het begon voor Daniël met wat vriendendienstjes. “Voor het maken van een prothese kreeg ik een krat bier of wat kleingeld. Echt geld verdienen, dat deed ik er niet mee. Maar naarmate de projecten ingewikkelder worden en het materiaal duurder, durf ik er ook meer voor te vragen. Mijn grootste opdracht leverde me tweehonderd euro op.”

Daniël is spelleider bij een LARP-evenement, dat twee keer per jaar plaatsvindt. Vanuit daar krijgt hij opdrachten, maar ook voor bijvoorbeeld Halloween-feestjes weten mensen Daniël ondertussen te vinden. “Ik merk dat mijn netwerk zich uitbreidt, mensen weten wat ik wel en wat ik niet kan maken.”

Trollen en steenmonsters
De protheses die Daniël maakt, variëren van trollen en zombies tot steenmonsters, hoekige wezens die er uitzien als een rotsblok met een gezicht. Hij verzint complete series maskers, bijvoorbeeld zombies, die mensen bij hem kunnen bestellen. “Het ontstaan van zo’n serie kan spontaan gaan. Ik denk ontzettend veel na over de verschillende mogelijkheden en creaties, dan kom je tot de meest rare ideeën. Je kunt het vergelijken met het te lang doorklikken op YouTube video’s: dan kom je uiteindelijk ook op hele rare filmpjes uit.”

“Natuurlijk heb ik veel naar Lord of the Rings gekeken en indirect haal ik daar toch wat inspiratie vandaan. Maar uiteindelijk is het de grootste uitdaging om zélf te bedenken wat je kunt produceren. Ik vind het zelf soms wonderbaarlijk wat voor projecten ik allemaal uit mijn hoofd tover.”

Zwangere buik
Hoe wordt zo’n prothese eigenlijk gemaakt? Daniël vergelijkt het proces met het maken van een zwangerschapsmal: het afgietsel van een zwangere buik. “Bij protheses werkt het eigenlijk precies hetzelfde, maar dan met rubber, siliconen of welk materiaal dan ook. Het object, het hoofd waarop de prothese wordt gemaakt, laat ik dat even het ‘positief’ noemen, wordt overgoten met bijvoorbeeld gips. Als het gips van het object wordt gehaald, heet dat een negatief: een binnenstebuiten gekeerd beeld. Daar wordt vervolgens rubber in gegoten, wat maakt dat je weer een positief hebt.”

Met hamer en beitel
Niet ieder project verloopt vlekkeloos. Daniël: “Als je eenmaal een mal hebt gemaakt, kun je niet meer terug.” Eén van zijn eerste protheses werd een ‘zeemasker’ van klei, dat hij tot in de kleinste details met een mesje had bewerkt. Koraal, zeewier en een zeester, aan alles was gedacht. Eén probleem: het masker was niet te gieten. “Als ik de gipsen mal van het hoofd af wilde trekken, sloopte ik ook meteen de klei die eronder zat. Ik heb met een hamer en beitel en aardig wat grof geweld het masker opengebroken. Het kostte me twee weken om het te maken, dus dat was best waardeloos.”

Levende kunst
Wat Daniël het mooiste vindt aan het maken van gezichtsprotheses? “Een schilderij hangt, maar dat is kunst die je uit handen geeft en vervolgens een heel ander leven gaat leiden. Ik krijg een omschrijving van een opdracht, produceer iets voor bijvoorbeeld een heel lief personage, wat vervolgens ontzettend kwaadaardig gespeeld wordt. Het leeft. Daar sta je dan altijd weer even van te kijken.”

Tekst: Michelle van der Molen
Foto: Gerben Rink

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *