Je zag ze de afgelopen week overal opduiken: de nomaden uit het gesloten gebouw X, op zoek naar een werkplek. Ze werden door collega’s in andere gebouwen met open armen ontvangen.
‘We voelen ons welkom’
Matthijs Steen en Linda Zwakenberg, van de afdeling planning & roostering van domein BMR, werkten op X7, maar nu op C1.
Steen: “In het begin voel je je inderdaad een verstekeling maar we zijn goed opgevangen door andere collega’s op de campus. Het viel me op dat collega’s erg bereid zijn om werkkamers en bureaus te delen. Soms moet je even improviseren: we hebben nu een bureau ingericht met zes computers.”
Matthijs en Linda voelen zich welkom op C1. “Op de deuren van veel werkruimtes hangen briefjes met de indeling van bureaus en wanneer ze beschikbaar zijn om aan te werken, dat vind ik een heel handig idee.”
Zwakenberg: “Momenteel heb ik twee werkplekken: in gebouw C én D. Dus ik ren de hele tijd heen en weer. Maar het grappige van deze situatie is dat je collega’s tegenkomt in gebouwen waar je ze helemaal niet verwacht. Als je even koffie gaat halen kom je allerlei collega’s tegen, zo van: hé, jij ook hier?!”
In de koffiepantry’s wordt wel gesproken van ‘de immigranten van X’. Zwakenberg: “Je merkt echt dat er een andere dynamiek ontstaat in de omgang met nieuwe collega’s. Je praat over heel andere onderwerpen, dat vind ik wel erg verrassend.”
‘Kom maar mee, ik heb wel plek voor je’
Albert Hulzebos, docent aan de opleiding international business and languages werkt normaal op X8, maar deze weken zwerft hij over de campus.
“Vorige week liep ik inderdaad als verstekeling gebouw D binnen, op zoek naar een werkplek. Een docent van het Honours College zag mij en schoot te hulp. Hij zei direct: Oh, ben je van X? Kom maar mee, ik heb wel een werkplek voor je.”
Die hulp waardeert hij zeer. “Maandag liep ik nog met de ziel onder de arm, daarom is het fijn om door collega’s zo goed ontvangen te worden.”
Hij kijkt met gemengde gevoelens naar de sluiting van gebouw X. “Aan de ene kant vind ik de sluiting van X en de vervangende werkplekken erg onrustig. We werken nu met flexplekken, daar ben ik geen voorstander van. Aan de andere kant vind ik het juist heel verfrissend dat je nu ook collega’s van andere domeinen ontmoet en spreekt. Ik heb bijvoorbeeld met collega’s gesproken van de opleiding Rechten en het Honours College. Dat verfrissende is een hele mooie ervaring in je werk waar je anders niet zo snel tegenaan zou lopen.”
‘We zien onszelf als nomaden’
Een aantal docenten van de opleiding communicatie werkt momenteel in een speciaal voor hen vrijgemaakte ruimte op F2.
“Vorige week heb ik vooral veel rondgezworven”, vertelt Marianne Nauta. “Ik heb bijvoorbeeld in lege lokalen zitten werken, en bij collega’s van de communicatieafdeling op F3.”
Collega Igor ter Halle vult aan: “Ik een dagje in de plint van het X-gebouw en bij social work op C2, in een koffieruimte. Elke dag een andere plek, het had ook wel iets grappigs.”
Marianne voelde zich overal welkom. “Je merkt dat iedereen er mee bezig is. Ze vragen bijvoorbeeld grappend: ben jij zo’n verstekeling uit X? Zelf zien we ons als nomaden, zoals we door de gangen zwerven.”
‘Voor iedere taak een passende ruimte’
Docent Pascal de Vries, ook van de opleiding communicatie, zoekt voor iedere werktaak een bijpassende ruimte.
“Ik heb ontdekt dat je hier op F3 heel goed je administratie kunt doen. Het is er rustig zodat ik niet word afgeleid, maar er lopen wel genoeg mensen langs, zodat ik me niet alleen ga voelen.” Lezen en schrijven doet hij in de stilteruimte achterin het mediacentrum. “Eveneens een superhandige plek als je even rustig wilt nadenken.”
“Ik denk dat ik deze strategie tot het einde van het jaar ga hanteren. Bevalt me goed.”
Want zo kom je nog eens ergens, is de instelling van De Vries. “Dus inderdaad, we zijn nomaden, in de positieve zin. Ik heb in de afgelopen week meer van Windesheim gezien dan in de afgelopen tien jaar.”
De gesprekken bij de koffieautomaten zijn ook opeens anders. Er worden veel tips en trics uitgewisseld. Zo van: Hee hoi, waar in X zat jij? En weet je nog een goede werkplek?”
“Als ik ’s ochtend vanaf het station op de campus aankom, denk ik: waar zal ik nu eens gaan zitten werken? Ik ben vrij om een gebouw te kiezen. Dat is eigenlijk best een fijn idee.”
‘Heel Windesheim kwam in beweging’
Ben Veldhuizen, opleidingscoördinator bedrijfseconomie, heeft onderdak gevonden op B1, in de werkruimte van de opleidingshoofden van HBO Rechten en HRM.
Deze plek werd aangeboden via de app-groep van de hogeschoolhoofddocenten van het domein. “Er heerst een gevoel van saamhorigheid”, aldus Veldhuizen. “Dat wordt ook door iedereen uitgesproken. Mensen zijn overal welkom. Deze situatie is natuurlijk niet optimaal, maar het is prima te doen en eigenlijk best gezellig.”
“Het is mooi om te zien dat heel Windesheim in beweging is gekomen om anderen onderdak te bieden. Tot en met gebouw H wordt er ingeschikt en hard gewerkt om iedereen een plek geven.”
Veldhuizen ziet deze en vorige week als ‘improvisatiefase’. “Ik weet ook niet van iedere collega waar hij of zij precies zit. Maar in telefoonprogramma Lync heb ik aangegeven waar ik werk, zoals ook werd geadviseerd om te doen, dus iedereen kan mij in ieder geval vinden.”
‘De automatismen zijn weg’
De docenten van de opleiding logistics management (voorheen logistiek & economie) zitten normaal op X8. Ze zijn neergestreken in een kantoortuin in gebouw T.
Werken in een ander gebouw gaat volgens docent Eric Koopman prima. “We hebben stroom, er is hier een printer en daar staat een koffieautomaat.”
Maar af en toe is het even zoeken naar collega’s. “Ik zocht bijvoorbeeld onze minor-administratie. Geen idee waar die nu zit. Even snel contact leggen is lastig, de automatismen zijn weg.”
Ook de eerste lesweken van periode twee zal het even wennen zijn. “We zijn een kleine opleiding, studenten konden in X altijd zo bij ons binnenlopen. Dat wordt vanaf volgende week wel wat lastiger. De studenten hebben straks her en der les, dus ik vraag me af of ze ons weten te vinden.”
‘Ik mis collega’s en studenten om me heen’
Hanneke Versteeg, werkzaam binnen de opleiding journalistiek, werkte de afgelopen dagen op F3.
“Daarvoor heb ik zitten werken in diverse hokjes in E en C en bij het studiesuccescentrum, ook in gebouw C.” Door al gezwerf, voelt ze zich vooral ontheemd. “Ik heb behoefte aan een vast punt en ik mis collega’s om me heen, om bijvoorbeeld gewoon even te kletsen. En ik mis natuurlijk de studenten.”
Ze komt nu alleen naar Windesheim voor dingen waarvoor ze echt op de campus moet zijn, zoals een afspraak of een overleg. “Als die afgelopen zijn, denk ik meteen: moet ik hier nog zijn?” Is het antwoord ‘nee’, dan gaat ze naar huis om daar verder te werken.
Ze merkt wel dat iedereen op Windesheim z’n best doet om collega’s uit X zich welkom te laten voelen. “Er hangen overal briefjes waarop staat waar je kunt zitten werken. En ik kom mensen tegen die zeggen: daar en daar is nog wel een plekje vrij.”
Vanaf volgende week krijgt ze een vaste werkplek in D, tot het einde van het schooljaar. In dat gebouw huisde journalistiek ook voordat gebouw X er stond. “Daar kijk ik naar uit! Het maakt me niet uit dat we niet meer in zo’n hip gebouw als X terecht komen. Straks heb ik namelijk gewoon weer mensen om me heen.”
Tekst: Reinhilde van Aalderen en Wouter van Emst
Er zijn 1 reacties op «‘Kom maar mee, ik heb wel plek voor je’»